در نگاه اولیه می توان گفت که DCS همان طور که از نامش پیداست ، سیستم کنترل غیر متمرکز است (Distributed Control System) به عبارت دیگر DCS یک روش کنترلی است که در آن معماری کل سیستم به گونه ای انجام می شود تا کنترل بخش های مختلف در CPU ها یا پردازشگر های مستقل انجام گیرد و در صورت بروز مشکل در یک پردازشگر اختلالی در کار سایر CPUها رخ ندهد.

ولی در عمل بایستی موارد دیگری را نیز به آن افزود. اگر با اتکا به تعریف کلی فوق این گونه تصور کنیم که تعدادی پردازشگر از هر مدل و نوعی که توسط شبکه خاصی به یکدیگر متصل هستند و در عین حال که مجزا کار می کنند با یکدیگر ارتباط دارند ، مجموعاً سیستم DCS را تشکیل می دهند به خطا رفته ایم چون DCS واقعی نیاز به سخت افزار خاص با توانایی های ویژه همراه با نرم افزار خاص دارد و با هر نوع پردازشگری قابل پیاده سازی نیست.

در نگاه اولیه تفاوت DCS نسبت به PLC در غیر متمرکز بودن کنترل است